Op een dag vroegen de kids mij of ik misschien een keer met hun mee naar het stand wilde. Uiteindelijk werd het de vraag of ik ze dan onder schooltijd mee naar het strand wilde nemen. Ik beloofde het te vragen, maar dacht eigenlijk; dit wordt nooit goed gekeurd. Maar toen Janneke langs kwam en ik het haar voorlegde, zei ze dat het schoolhoofd Mary heel erg makkelijk is in dat soort dingen, dus dat ik het gewoon moest vragen. En zo waar kreeg ik de toestemming om ze een dagje mee te nemen naar het strand. Mijn klas, klasje 6, was dol enthousiast. Ik zei tegen ze dat ze geld mee moesten nemen voor vervoer, hun eigen lunch mee moesten nemen en dat ze tegen niemand moesten vertellen dat ik ze mee zou nemen. Straks hing de hele school aan mijn lip dat ze ook naar het strand wilde, liever niet! Dus zo gezegd, zo gedaan. die vrijdag ging ik met ze naar het strand. Eerst nog een lesje engels en toen richting de matatu, een soort klein busje waar normaal gesproken 10 mensen in kunnen (veilig), maar waar ze altijd met meer dan 20 inzitten. Gelukkig had iedereen geld mee genomen voor de matatu, NOT. Dus was het aan mij om het te betalen. Gelukkig had ik hier een beetje op gerekend, dus had ik geld bij me. Een kleine 5 euro koste het om mij, mijn 14 kids en een leraar die ook nog mee ging, naar het strand te krijgen. Eenmaal daar hebben we een heerlijke dag gehad. Er werd gevoetbald en gezwommen en wedstrijdjes rennen gedaan en gulzig van de pannenkoeken gegeten die ik de vorige avond voor ze gebakken. Verdorie 15 pannenkoeken bakken. Zwemmen konden ze btw allemaal niet. Het was dus meer spatteren in het water, maar ook dat vonden ze helemaal geweldig. We waren er rond een uur of 11 en gingen om half 3 weer terug naar huis. Ik, verbrand als een kreeft natuurlijk, zou zelf met de tuktuk gaan, maar moest uiteraard wel de terugreis voor de kids betalen. Weer 5 euro. Maar voor we konden vertrekken was er een probleem. Een van de kids was haar schoon kwijt. Jahoor, hele eind terug gelopen voor het zoeken naar de schoen, maar uiteindelijk was die terecht. Terug naar de matatu werd ik nog mooi geëscorteerd door een wildvreemde die graag mijn nummer wilde en me beter wilde leren kennen. Eenmaal thuis was ik doodop en erg verbrand. Het was een heerlijk dagje. De volgende maandag had ik helaas wel meerdere kinderen die ook naar het strand wilde. Mijn klasje 6 kon hun mond blijkbaar niet houden. En ook het schoolhoofd zei dat ik eventueel ook wel andere klassen mee naar het strand mocht nemen, maar zelf dacht ik wel; 1 keer een nooit weer!