Woensdag begon het dan echt voor mij. In de tuktuk naar het project toeren. Eenmaal daar ging ik alle klassen af om te kijken hoe alles ging en wat ze precies leerde. Elke leraar was zo vriendelijk en namen je met lof mee hun klasje in. Het laatste uurtje was met Maggie en haar klas. Nu was het mijn beurt. Onderwerp: ziekenhuis, leren: personen in het ziekenhuis. Mijn taak, als leraar nu, was opdreunen, herhalen, stampen. Er was bijna geen beginnen aan maar toch was het leuk, al die kleuters die alles naar je toe schreeuwde wat ze wisten.

De 2 dagen die daarop volgde, donderdag en vrijdag, kreeg ik geheel mijn eigen klasje. Klas 4. Mijn dag met klas 4 bestond uit Engels geven, wiskunde en maatschappij. De klas bezat, verdeeld onder de toch zo’n 16/17 kinderen, een stuk of 2 a 3 boeken van elk vak. De schriftjes was ze in schreven vielen zo goed als uit elkaar en of ze een pen hadden was ook nog maar de vraag. In mijn hoofd vergeleek ik het met Nederland. God wat was het anders. Ten eerste bestond het klaslokaal niet eens uit muren. De achterste wand was een soort van muur met her en der wat gaten. Ze zijmuren waren houten planken die ongeveer tot je borst rijkte en op instorten leken te staan. In het “lokaaltje” stonden een stel schoolbanken waar kids met meerdere aanzaten. Ik had een blackboord tot mijn beschikking wat eveneens niet in geweldige staat was. Maar zo doende hadden we wel alles om aan het werk te kunnen. Engelse les als eerste. Ik had ook boeken gekregen zodat ik me kon voorbereiden op de les. Eigen keuze kreeg ik te horen. Hoever ze met Engels waren? Ik had geen flauw idee. Gelukkig liet het boek zien dat het lang zo moeilijk niet was wat ze moesten weten. Van start dus. Het enige wat ik doe is uitleggen en een opdracht geven en vervolgens wachten tot ze in alle haast naar je toekomen zodat je kan nakijken. In de tussentijd doe je niks. Om 12 uur hebben ze dan pauze van anderhalf uur waarin ze een warme maaltijd krijgen en tijd om te spelen. Zowel jong als oud hangt om je heen. Ze willen alles van je weten en de kleine (mega schattige) kids willen alleen maar knuffelen en op schoot zitten. Daarna is het nog 2 lesjes geven en je mag weer naar huis. De dag gaat als een razende voorbij jammer genoeg. De 2^de dag bleek ik al aardig populair. Iedereen kwam naar me toe, ik moest meedoen met touwtje springen, mijn handen figureerde als boksbal en aan het einde van de pauze liep ik hand in hand met mijn vertrouwde klas 4 kids de klas weer in. Na de laatste les, de woorden ‘tot maandag guys’ en een hoop highfives was het alweer weekend. Aankomende maandag mocht ik weer. Maar bij welke klas nu, dat moet ik nog maar afwachten.